محمد حسین پویانفر کیست؟

مجله اینترنتی پارسی گو: محمد حسین پویانفر مداح اهل بیت عصمت و طهارت است که با مداحی های دل انگیزش چند سالی است بیشتر رسانه ای شده است. محمد حسین پویانفر این روزها با مداحی دیدنی عشق یعنی به تو رسیدن همراه و هم نوای عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) است. در این مطلب کوشیده ایم نگاهی داشته باشیم به زندگی مداح اهل بیت، برادر محمد حسین پویانفر. با ما همراه باشید.

نگاهی به زندگی محمد حسین پویانفر

مداح و ذاکر اهل بیت برادر محمد حسین پویانفر متولد ۱۳۶۳ است. تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی روانشناسی ادامه داده است. وی قبل از مداحی به صورت حرفه ای قرائت قران نیز داشته است. به عبارت بهتر محمد حسین پویانفر هم مداح و ذاکر اهل بیت است و هم قبل از آن قاری قرآن. محمد حسین پدرش را در کودکی (۹ سالگی) از دست می دهد. خانواده محمد حسین مذهبی اند و هر دو پدر بزرگش هیئت دار بوده اند. این مداح اهل بیت مداح شدنش را لطف اهل بیت و امام حسین (ع) و بالاتر از همه توفیق الهی می داند. استاد مسلم محمد حسین پویانفر استاد حاج آقا کسری است که محمد حسین همواره از ایشان به نیکی و بزرگی یاد می کند. محمد حسین همچنین حاج علی قربانی را نیز الگوی خود می داند. محمد حسین پویانفر مهمترین اصل برای مداحی امام حسین (ع) را اخلاص می داند.

بیوگرافی محمد حسین پویانفر

در این بخش زندگی مداح بزرگوار، جناب آقای پویانفر به سبک دیگری تقدیم می شود:

• نام: محمدحسین
• نام خانوادگی: پویانفر
• تاریخ تولد: ۱۳۶۳
• تحصیلات: لیسانس روانشناسی
• محمدحسین پویانفر متولد ۱۳۶۳ است
• وی فارغ التحصیل لیسانس رشته روانشناسی است
• او مدتی به طور حرفه ای قرائت قران نیز میکرده است
• پدرش را در کودکی وقتی ۹ سال سن داشت از دست داد
• در خانواده ای متولد شد که هر دو پدربزرگش هیئت دار بودند
• مداح شدنم اولا و صددرصدش عنایت خود آقا سیدالشهدا بوده است.
• امام سجاد علیه السلام فرمودند که روز عاشورا دیدم که پدرم بعضی از دشمنان را به هلاکت می رسانند ولی بعضی را کاری ندارند، دلیل این کار امام را نمی دانستم تا این که بعد از شهادت پدرم علم امامت به من رسید و دیدم آن افرادی را که پدرم نمی کشت، کسانی بودند که در نسل شان محب اهل بیت علیهم السلام خواهد آمد. پس این منصب منصبی است که گرفتنی است و نه دادنی، تمامش لطف آقا سیدالشهداست.
• استادم حاج آقا کسری است،
• اما حاج علی قربانی برایم الگو است.
• ایشان را همه جوره دوست دارم
• هیچ وقت هم به گرد پایشان نمی رسم،
• چه از لحاظ علمی و چه از لحاظ مداحی و خواندن.
• اگر یک درصد ایشان هم باشم، احساس می کنم نوکری ما را پذیرفتند.»
• تا کنون خبری از ازدواج وی منتشر نشده است اما گمان میرود او مجرد باشد.

گفتگو با ذاکر اهل بیت محمد حسین پویانفر

لطفا بفرمایید متولد چه سالی هستید و تحصیلاتتان چیست؟

بنده محمد حسین پویانفر متولد ۱۳۶۳ هستم و لیسانس روانشناسی دارم.

وضعیت خانوادگی شما به چه شکل بوده است؟

به لطف خدا و سیدالشهداء علیه السلام، در خانواده ای متولد و تربیت شدم که هر دو پدر بزرگم هیئت دار بودند.

درباره شروع مداحی تان برایمان توضیح دهید.

این که چطور مداح شدم باید بگویم، که اولا و صددرصدش عنایت خود آقا سیدالشهدا بوده است. امام سجاد علیه السلام فرمودند که روز عاشورا دیدم که پدرم بعضی از دشمنان را به هلاکت می رسانند ولی بعضی را کاری ندارند، دلیل این کار امام را نمی دانستم تا این که بعد از شهادت پدرم علم امامت به من رسید و دیدم آن افرادی را که پدرم نمی کشت، کسانی بودند که در نسل شان محب اهل بیت علیهم السلام خواهد آمد. پس این منصب منصبی است که گرفتنی است و نه دادنی، تمامش لطف آقا سیدالشهداست.

ظاهرا پدر شما فوت شده اند؟

بله. متاسفانه من سال ۱۳۷۲ پدرم را از دست دادم. همان دوران بود که شروع به قرائت قرآن کردم و چند سال به طور حرفه ای قرائت می کردم. اما جرقه مداحی در یک اتفاق برایم خورد.

در مدتی که با حاج حجت کسری بودید، بارزترین خصوصیاتش چه بود، روی چه مسائلی بیشتر تاکید داشت؟

حاج آقا خیلی خوب مداحی را می شناخت. یعنی در کنار این که خواننده خوبی بود داننده خوبی هم بود. لذا فکر می کنم که شاگردان ایشان علاوه بر اینکه اداره کننده های خوبی در جلسات هستند به غیر از خوننده بودن دوننده خوبی هم هستن البته به غیر خودم. آقا کسری روی شعر حفظ کردن خصوصا قصیده حفظ کردن و مقتل خواندن تأکید زیادی داشت. گمان می کنم کمتر کسی به اندازه ایشان قصیده حفظ باشد. بخاطر حضور در دسته های عزاداری شمیران، در زبان حال و نوحه و واحد هم بسیار متبحر بودند. من هم آن مدت شعر حفظ می کردم و کمتر پیش می آمد که بخوانم . تا این که رسیدیم به روز شهادت آقا امام رضا علیه السلام که در تجریش دسته های سینه زن راه می افتد. آن سال حاج اقا من را از انتهای دسته صدا کردند و گفتند باید در امامزاده صالح بخوانی، من رفتم بالای چهارپایه و دیدم که جمعیت منتظر است. حاج آقا زد به پایم و گفت برگه ات کو؟ گفتم حاج آقا حفظ هستم، اما ایشان گفتند که برگه ات را نگاه کن، که این هم از خبره بودن ایشان بود. خلاصه آن روز خواندم و به خاطر سن کمم جلسه خوبی هم شد، ایشان بعنوان صله یک طاق شال به من دادند که هنوز آن را دارم. چند وقت بعد ایشان، در جلسه ای در امامزاده قاسم، من را گوشه ای کشاند یک حرفی به من زد که هیچ وقت از یادم نمی رود. حاج آقا گفت محمد حسین روز شهادت امام رضا (ع) خواندی، اتفاقی افتاد؟ گفتم نخیر، گفتند اگر بهترین جلسه های ایران هم خواندی و سه روز بعد از تو پرسیدند که چه شد؟ می گویی هیچی نشد. چیزی که می ماند فقط نوکری سیدالشهدا علیه السلام است. آنقدر مداحان خوب و جمعیت دار خوانده اند و الان زیر خاکند، اما چیزی که می ماند اخلاص است.

هنوز هم به ایشان سر می زنید؟

بله، توفیق دارم که اکثر سالها لباس مشکی ام را شب اول محرم در منزل ایشان می پوشیم. هر ماه هم میروم و چند دقیقه ای برایشان روضه می خوانم. هر وقت احساس می کنم که باتری ام ضعیف شده خدمت ایشان می روم، با اینکه نمی توانند صحبت کنند ولی همین که کنارشان می نشینم و روضه می خوانیم و حاج آقا گریه می کنند آدم را شارژ می کند.

علاوه بر مباحث تربیتی اخلاقی و معنوی که ایشان داشتند. در مسائل فنی و تکنیکی مداحی چه توصیه هایی داشتند؟

ابتدای کار که رفتیم پیششان بیشتر تاکیدشان بر حفظ کردن غزل بود. سال آخر کلاس هم بیشتر مقتل می گفتند. روی مقتل مسلط بودند و خیلی کتاب مقتل دارند، مقاتلی دارند که اصلاً پیدا نمی شود. ایشان درباره ظواهر مداح، این که مداح کجا برود، چه بپوشد و… هم هر هفته صحبت می کردند و یک چیزی که خیلی تلاش می کردند جا بیاندازند، بالا بردن باور روضه خوان بود. اتفاقا یک بار هم که بنده از حاج آقای انسانی خواستم توصیه ای به من بکنند ایشان هم گفتند که مداحی فقط چهار حرف است، مداحی یعنی باور. یعنی باور داشته باشی که هر لحظه خدمت سیدالشهدا هستی. حاج آقا کسری برای روضه های خانگی خیلی ارزش قائل بودند، چون خیلی برکت دارد. حاج حسن خلج هم می گفت یک روز به نام روضه در خانه داشته باشید، حتی اگر شده نوار روضه بگذارید این روضه را بگیرید. خانه ای که در آن روضه برقرار باشد هرچیزی داخلش نمیشود. باید روضه های خانگی احیا شود. در روضه های خانگی معرفت و اخلاص خیلی بالاتر است.

کمی بیایم جلوتر تا برسیم به زمانی که آقای پویانفر با چهره های سرشناس حوزه ذاکری اهل بیت علیهم السلام همنشین و همراه می شود و رفته رفته خودش در این فضا شناخته می شود و اسم و رسمی پیدا می کند. چه شد که این روند طی شد و به اینجا رسید؟

علامه طباطبایی به روضه سیدالشهدا علیه السلام زیاد می رفتند، از ایشان پرسیدند که آقا چرا شما اینقدر روضه مشرف می شوید، فرمودند که ما سیاهی لشکر سیدالشهدا هستیم. اگر این سیاهی لشگر را از ما قبول کنند عالی است. نقل دیگری هم هست که می گویند علامه جایی نشسته بود و یک نفر بی اعتنا از کنار ایشان رد می شود و سلام نمیکند، به آن فرد می گویند که ایشان علامه طباطبایی هستند، طرف عذرخواهی می کند و می گوید من فکر کردم شما یک روضه خوان ساده اید، علامه شروع به گریه می کند و می گوید کاش همه این درس ها و کلاس هایی که رفته بودم نبود و من یک روضه خوان ساده بودم. بنده از همان اول در اکثر جلسات تهران حضور پیدا میکردم. روضه رفتن خیلی به من کمک کرد البته در کنار نفس حاج اقا کسری. درخصوص ارتباطم هم با بزرگان این عرصه باید بگویم همه این ها لطف سیدالشهدا علیه السلام بوده است، وگرنه که ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم. خوبی دستگاه امام حسین علیه السلام این است که می شود با بزرگان هم کاسه شد. حاج آقا انسانی یک مثال قشنگی دارند می گویند “اگر خودت را بگیری نمی گیرندت ولی اگر بیفتی می گیرندت”. همه اینها عنایتی بوده که حضرت زهرا به پرچم ریحانه النبی(س) کرده اند.

در این جلسات که می رفتید با خواندن کدام یک از مداحان بیشتر ارتباط برقرار می کردید و تاثیر می گرفتید؟

استادم حاج آقا کسری است، اما حاج علی قربانی برایم الگو است. ایشان را همه جوره دوست دارم و هیچ وقت هم به گرد پایشان نمی رسم، چه از لحاظ علمی و چه از لحاظ مداحی و خواندن. اگر یک درصد ایشان هم باشم، احساس می کنم نوکری ما را پذیرفتند.

هیات ریحانه النبی الان یکی از هیات های پرجمعیت و شناخته شده تهران در شمیران است. چه شد که این هیات شکل گرفت؟

بزرگترین نعمتی که به این منطقه شده وجود امامزاده هاست. امامزاده علی اکبرچیذر، امامزاده اسماعیل، امامزاده صالح، امامزاده ابراهیم دربند. من با امامزاده قاسم قلباً مانوسیت خاصی دارم. خیلی درباره ایشان شنیده بودم و زیاد به حرمشان مشرف می شدم. سال اول دغدغه این را داشتم که کجا بخوانم، رفتم امامزاده قاسم و نذر ایشان کردم که یک جایی برای نوکری روزی ما کنید. همان روزها به یک ختمی در محلمان رفته بودم، آقای کسری هم بودند، ایشان به من که رسید گفت امسال بیا امامزاده قاسم با هم بخوانیم. این اولین سالی بود که وسط خواندن ایشان واحد و شور می خواندم. سال ۸۰ به این نتیجه رسیدم که یک جلسه ای برای بچه های شمیران باید داشته باشیم. با اخوی و رفقا و با حاج آقا کسری مشورت کردیم و یک جلسه ای راه انداختیم، از حاج آقا هم خواستم یک اسمی هم برای هیئت ما بگذارند. ایشان سه تا اسم انتخاب کرد و گفت اسم ها را بین قرآن بگذارید و قرآن باز کنید ببنید کدام در می آید وقتی قرآن را باز کردیم نام خانم حضرت زهرا سلام الله علیها بیرون آمد و ما هم اسم ریحانه النبی(س) را برای هیات انتخاب کردیم. سال ۸۴ به بعد جلسات هفتگی را برقرار کردیم و تعداد جلسات بالا رفت و خدا را شکر هدفی که سال ۸۰ داشتیم به ثمر نشست. هیئت های شمیران معمولاً سر شب تمام می شود، ما هم جلسه ها را معمولا دیر وقت می گیریم که به جلسات محلی ضربه نخورد. در اینجا لازم هست از همه کسانی که از ابتدای تأسیس هیأت کمک کردن تشکر کنم و این که امروز داریم حاصل تلاش همه اون عزیزانه.

جلسات شما به عنایت حضرت زهرا سلام الله علیها رونق پیدا کرده، چطور توانستید که آن نگاه سنتی که در هیئت های شمیران است را در جلسه خودتان نگه دارید؟

ما اصول را نگاه داشتیم. همه شور و واحد و چیزهای جدیدی که وجود دارد در هیئت ما هست ولی نوحه و دودمه شناسنامه جلسه است و هیچ وقت هم حذف نمی شود. به نظر من اصول ثابت است و فضا باید به روز باشد. به نظر من تقسیم سنتی و نو درست نیست. نوحه های حاج اکبر ناظم ممکن است الان سنتی محسوب شود اما در زمان خودش نوآوری بوده است. خیلی از کارهایی که الان مانده است همین طور بوده، نوحه ی “حسین سردار ره دین بود” مرحوم شاه حسین، “همه جا کربلا” ی حاج احمد دلجو، نوحه های دهه هفتاد آقا حیدر توکل یا همین زمینه سال گذشته “ای کشته دور از وطن” حاج محمود کریمی، در همه این ها ساختار یکی است و فضاها تغییر کرده است. هر سال در یکی از شب های محرم، من گریزی به نوحه های قدیمی میزنم و خیلی هم گیرا می شود. معتقدم دستگاه امام حسین علیه السلام در کالبد زمان جلو میرود، هیچ مکتبی زنده تر و پویاتر از مکتب سیدالشهدا علیه السلام نیست. روضه همان روضه است ولی شیوه های بیان آن در بستر تاریخ جلو میرود و باید نوآوری باشد.

شما با عنوان آسیب شناسی مجالس عزای سیدالشهدا علیه السلام که گاهی مطرح می شود، موافق هستید؟ اگر نیستید چرا و اگر هستید چه چیزهایی را باید آسیب شناسی کنیم؟

۱۴۰۰ سال است که حافظ این دستگاه خود سیدالشهدا علیه السلام است. اگر کسی بخواهد آسیب بزند به خودش آسیب می زند. آسیب شناسی را بزرگتر ها باید انجام دهند، ما نباید حرفی بزنیم. از آن طرف در مباحث تربیتی می گویند که اگر می خواهی پسرت کتاب خوان شود نباید مدام به او بگویی که کتاب بخوان، اگر خودت کتاب دست بگیری و بخوانی، بچه ات هم کتاب خوان می شود. منظورم این است که تاثیر دیدن بسیار بیشتر از شنیدن است. کسانی که زیر ذره بینند باید راه را درست بروند، وگرنه با حرف زدن چیزی درست نمی شود. من جوان اگر از بزرگترم عمل خوب ببینم شیفته می شوم . صحبت کردن با تندی هم تأثیری ندارد. الگو سازی درست بهتر از آسیب شناسی است. یک مثال بزنم، سیدعباس شوفر کسی بوده که اولیای خدا را این طرف و آن طرف می برده. این فرد در خاطراتش تعریف می کند که یک بار نظام رشتی را در خیابان دیدم که قدم می زند و صلوات می فرستد، گفتم که آقا نظام برسانمتان، نظام رشتی قبول نمیکند، بعد از کلی اصرار می گوید که آسید عباس هر یک قدمی که به طرف روضه برمی دارم ثواب هزاران حج برای من نوشته می شود. این الگو سازی است. حاج منصور اقای ارضی می گفتند من اگر با بنز بیایم به جلسه، کسی نمیگوید حاجی امد میگویند حاجی با بنز آمد. الگو سازی خیلی مهم است. حضرت آقا چهارچوبی را برای بحث مداحی معین کرده اند و محدوده را مشخص کرده اند، اگر انتقادی هم میشود باید در آن چهارچوب قرار بگیرد.

در خیلی از مجالسی که مداحان جوان تر اداره می کنند، بیشتر سینه زنی مورد نظر است و با وجود روایات زیادی که در مورد روضه خوانی داریم، روضه و اشک جایگاه خود را ندارد. جلسات شما چگونه است و برای این مساله چه برنامه ای دارید؟

ما قبل از محرم، همان مقدار که برای ساختن سبک های سینه زنی وقت می گذاریم، برای شعر روضه و غزل هم زمان صرف می کنیم. هر دوی این ها برای ما مهم است. من به رفقا گفته ام که اصل گریه است و همه چیز باید زیر سایه گریه باشد. اکثر کارهایی هم که می خوانیم با اشک همراه است. اگر بخواهیم زمینه و شور هم در ذهن مردم بماند و با آن ارتباط برقرار کند، باید اشک در آن جایگاه داشته باشد. چیزی که من تجربه کرده ام این است که سینه زدن با اشک، ماندگاری بیشتری دارد و مخاطب هم بیشتر می پسندد.

شما در هیئت تان چقدر به منبر اهمیت می دهید و برای آن برنامه ریزی می کنید؟

ما شدیدا برای منبرهای جلساتمان ارزش قائلیم و وقت می گذاریم. روی این که چه کسی را دعوت کنیم از قبل فکر می کنیم. انتقاد هم از ما می شود. سعی می کنیم از بزرگان و علمای قم استفاده کنیم.

در ریحانه النبی سخنران ثابت دارید؟

بله. معمولاً حاج آقای ربیعی منبر می روند و سلسله بحث دارند. البته در این چند سال، سخنران های مختلفی را دعوت کرده ایم. جالب این است که اکثر سخنران هایی که بار اول به جلسه ما می آیند، دفعه دوم هم که آن ها را دعوت می کنیم، باز هم به ما لطف دارند و می آیند. شب اربعین سال ۸۶ یا ۸۷ یکی از منبریهای معروف تهران را برای اولین بار دعوت کردیم، ایشان وسط منبر گفت که من چهل شب تمام ایران را رفتم، ولی امشب خستگی از تنم بیرون آمد. اکثر بچه ها پای منبر مینشینند و خوب گوش میکنند. اصل جلسه دهه سوم محرم ما سخنرانی و منبر است.

برخی از مداحان برای رفتن به جلسات بعضاً رقم هایی را طی می کنند. شما این مساله را چطور می بینید؟

بزرگی می فرمود، اگر همه عالم را لقمه کنند و بگذارند در دهان نوکر سیدالشهدا(ع) کم است. برای روضه خواندن سیدالشهدا(ع) رقمی نمی شود قرار داد. آقای محدث نوری، استاد آقا شیخ عباس قمی در کتابش نوشته است، یک روضه خوانی آقا امام زمان(عج) را در خواب دید و از ایشان پرسید که آقا جان ما از روضه سیدالشهدا علیه السلام ارتزاق کنیم خوب است؟ حضرت سه تا شرط برای ایشان گذاشتند؛ اول این که افرادی که به روضه می آیند همه دعوت شده هستند و به کوچک و بزرگشان نباید تشری بزنید دوم اینکه اگر اول جایی دعوتتان کردند و سپس جای بهتری دعوت شدید جلسه اول را بخاطر دومی رها نکنید سوم اینکه هر چه صله دادند روی چشمتان قرار دهید و مقدار تعیین نکنید. کربلایی احمد تهرانی در کتاب رند عالم سوز حرف سنگینی دارند که الان آفت است. ایشان می گوید در عالم رویا دیدم، مداحانی که مبلغ طی می کنند با قاتلان امام حسین علیه السلام محشور می شوند، وقتی علت را پرسید به او گفته اند که قاتلان امام حسین علیه السلام برای مال دنیا حضرت را کشتند و این ها هم برای مال دنیا این کار را می کنند. این معضل و اشتباه بزرگی است. نمی دانم آن هایی که این کار را می کنند، چطور می خواهند جواب سیدالشهدا علیه السلام را بدهند. اگر صله ای به مداح می دهند، هرمقدار که باشد باید روی چشم قرار دهد و برکت زندگیش باشد. یکی از مداحان خوب به من می گفت که اگر صله ای به من بدهند با آن گوشت و برنج می خرم که به تن بچه هایم گوشت شود. این حرف را حاج آقا کسری هم می گفتند. یعنی حضرت سیدالشهداء علیه السلام نمی تواند زندگی نوکرش را بگرداند که چشم ما به دست دیگران باشیم؟ همه عالم سر سفره سیدالشهدا (ع) و امام زمان (عج) روزی می خورند. در این معضل، هم آن کسی که این مبالغ را میدهد مقصر است و هم آن کسی که می گیرد. یک جوانی محرم سال پیش می آمد به جلسه ما و فقط به من نگاه می کرد، گاهی هم من لبخندی به او می زدم. ظواهرش هم اصلاً مثل عرف یک بچه هیاتی نبود. یک شب همین طور که نگاه می کرد با او سلام علیک کردم و باب رفاقت باز شد، بعد از مدتی که عیاق شدیم، متوجه شدم اهل نماز و روزه نیست و گفت پدرش اهل مشروب و این جور چیزهاست. پرسیدم چطور شد اهل هیات شدی؟ گفت یک شب در محرم با رفقا آمدیم سمت تجریش و بطور اتفاقی به هیئت امدیم. اما جاذبه امام حسین (ع) او را جذب کرد و کم کم همان لبخندها و سلام ها او را پابند کرد. بینید با یک نگاه یا خنده یا یک سلام یک نسلی عوض میشود، بر عکسش هم هست، وقتی می گویند فلانی برای یک شب خواندن فلان قدر میگیرد، همه زده می شوند. خدا نکند با این کارمان باعث شویم کسی زده شود. اگر به جای شهره شدن نوکریمان چیز دیگری از ما شهره شود واویلاست.

اگر از شما بپرسیم از کدام یک از چیزهایی که خواندید بیشتر خوشتان می آید کدام سبک را نام می برید؟

من تا حالا از هیچ کدام خوشم نیامده .

تعدادی اسم می گویم و شما هر چه به ذهنتان رسید بگویید.

حاج حجت کسری:

جان است. هر چه دارم از ایشان دارم . همیشه خدا را شکر می کنم که توفیق آشنایی با این نوکر سیدالشهدا را نصیب من کرد. باید همین جا از خانواده استاد کسری هم تشکر کنم که انصافا در این سال‌ها بسیار زحمت کشیده‌اند.

حاج منصور ارضی:

حاج آقا در این دستگاه حرص و جوش پدرانه دارند، نسبت به همه هم این طورند. حاج آقا در نازی آباد در خانه کوچکی زندگی می کند، در صورتی که می تواند در بهترین خانه در بهترین نقطه بنشیند و بهترین ماشین را داشته باشد. ایشان همان طوری که بر اعمال واجب تکیه دارند، برای مستحبات هم ارزش قائل هستند. ایشان می توانند بهترین نمونه برای نوکرهای اهل بیت باشند.

حاج محمود کریمی:

ایشان پتانسیل خیلی بزرگی هستند که به نظرم ورودشان به این عرصه باعث شد که همه چیز عوض شود و سطح مداحی ارتقا پیدا کرد. خیلی در این فضا زحمت می کشند که این زحمت کشیدن می تواند برای ما الگو باشد.

حاج محمدرضا طاهری:

من افتاده تر و خاکی تر و مودب تر از ایشان تا به حال ندیدم، واقعا فوق العاده هستند. پیش ایشان که می نشینی اینقدر افتاده و متین و محجوب هستند که آدم بعضی اوقات شرمنده می شود. خدا پدر ایشان را هم رحمت کند. خدا اخوان شان را حفظ کند.

حاج سعید حدادیان:

بسیار مطلع هستند در حوزه ستایشگرای اهل بیت. خدا پدرشان را هم رحمت کند.

حاج حسین سازور:

حزب الله! چراغ موج همیشه روشن باشد. رفتار ایشان در مقابل حاج منصور برای من الگوست. رسم شاگردی و استادی را خوب به جا می آورند.

حاج عبدالرضا هلالی:

همیشه مثل برادر بزرگتر به من محبت داشته و بسیار به گردن من حق دارند. کنار ایشان دوران بسیار خوبی را در هیات الرضا تجربه کردم که هیچ وقت فراموش نخواهد شد. اگر امروز کمتر توفیق حضور در هیات الرضا را پیدا می‌کنم، دلیلش این است که مشغله های جلسه ریحانه النبی خیلی زیاد شده است. اگر قابل باشم همیشه آقا رضا را دعا می کنم تا سالیان سال توفیق نوکری در دستگاه سیدالشهدا را داشته باشد و بتواند برای ارباب نفس بزند. همیشه به من محبت داشتند و همیشه شرمنده محبت های شان هستم.

حاج حسن خلج:

ایشان در معرفت به سیدالشهدا علیه السلام خیلی بالا هستند. صحبت هایی که از آقای خلج در مورد نوکری و معرفت سیدالشهدا علیه السلام شنیدم و معرفت و شناخت ایشان از دستگاه امام حسین (ع) و نگاه ویژه ایشان به این دستگاه و نوکری سیدالشهدا کم نظیر است.

سید مجید بنی فاطمه:

خیلی با محبت هستند و صدایشان را خیلی دوست دارم. هر وقت دلم برای کربلا تنگ می شود نوای کربلا کربلایش را گوش می دهم.

حاج علی قربانی:

از ایشان نکته های فراوانی آموخته ام و از خدا می‌خواهم که همیشه سایه ایشان را بر سر ما نگه دارد.

حاج ماشاءالله عابدی:

ایشان اسوه ادب و پیر عشق هستند. خدا کند ما یک قدم از قدمهایی که این عزیزان برداشتند را برداریم.

و در پایان گفت‌وگو اگر نکته‌ای باقی مانده بفرمایید!

ابتدا باید تشکر کنم از همه آنهایی که در طول این سال ها برای حقیر زحمت کشیدند، امروز تعدادی از آنها از دنیا رفته اند و جایشان برای ما خالی است. وظیفه خودم می دانم تا از همه آنهایی که به اندازه قدمی ما را به سیدالشهدا نزدیک کردند تشکر کنم، به ویژه اخوی بزرگ‌ترم که انصافا برای من زحمت می‌کشند. نام بسیاری از نوکران سیدالشهدا را بردیم اینجا باید از حاج علی آیینه‌چی تشکر کنم که همیشه به من کمک کرده‌اند. همچنین باید نام ببرم از آقا امیر حسین الفت و آقا سعید پاشازاده که خیلی به آنها زحمت داده ام، از خدا می خواهم به قلمشان برکت دهد. ما یک گنجینه بزرگی داریم، آن هم شهدای ما هستند. دامن شهدا را نباید رها کنیم. دایی من، شهید محمدمجید عسگریان در امامزاده علی اکبر(ع) چیذر دفن هستند. رفقای نزدیکم میدانند، گاهی که نوحه جدید می سازم، اول میروم سر قبر ایشان آن را می خوانم و اثر عجیبی دارد. این نوحه شهدا رفتند سوی ثارالله(ع) هم به همین صورت بود. گنجینه دیگری هم داریم که باید قدرشان را دانست و آن هم پیرغلامان اهل بیت هستند. باید مقابل این بزرگان زانو زد و از محضرشان آموخت. افرادی مانند استاد سادات شیرازی، حاج ذبیح سلطانی، حاج سید محمد موسوی، حاج فیروز زیرک کار، حاج اصغر زنجانی، حاج رسول فیضی، حاج علی انسانی، حاج ماشاءالله عابدی، حاج غلامعلی سماواتی، حاج منصور ارضی، حاج احد خجسته و خیلی های دیگر. ما جوان‌ها وظیفه داریم که قدر این بزرگان را بدانیم، در مقابلشان زانوی ادب بزنیم و از نفسشان بهره ببریم.

این شعر هم خوب است بخوانم؛

• اگر از کوی تو ای دوست برانند مرا
• نتوانند ز عشق تو رهانند مرا
• شدم ای دوست سگ قافله ی عشاقت
• به امیدی که به کوی تو رسانند مرا
• انقدر بر در میخانه بکوبم سر خویش
• تا که از باده عشق تو چشانند مرا

مداحی تکان دهنده عشق یعنی به تو رسیدن

در این بخش مداحی شنیدنی و دیدنی عشق یعنی به تو رسیدن با صدای محمد حسین پویانفر تقدیم می شود.

عشق یعنی به تو رسیدن (تصویری)

عشق یعنی به تو رسیدن (صوتی)

حضور محمد حسین پویانفر در برنامه رودررو: خطر اشرافی گری به هیات ها هم رسیده است!

هشتمین قسمت از برنامه رو در رو با گفت و گو با محمدحسین پویانفر،مداح اهل بیت که شعر اربعینش جهانی شد؛ منتشر گشت. در این روز هاکه نوای لبیک یا حسین جهان را پر کرده است؛ نواهای آیینی نقش بسیار موثر و عمیقی در تهیج زائران اربعین حسینی دارد.

محمدحسین پویانفر، این مداح جوان با شعر اربعین امسال خود، عشق یعنی به تو رسیدن یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت شور و اشتیاق خاصی را در میان عاشقان سید و سالار شهیدان ایجاد کرد. این نوای آیینی مورد توجه میلیون ها نفر قرار گرفت.

پویانفر با انتقاد از عملکرد مسئولین در خصوص زیارت اربعین گفت: ای کاش مسئولان همه تلاششان را می کردند تا در این ایام به جای ۲ میلیون، زائران بیشتری به کربلا بروند چون در آنجا همه چیز دیدنی و متفاوت است.اگر کسی سفر تفریحی یا کاری به کشور دیگری برود راحت در اینجا ارز دولتی می گیرد اما معلوم نیست چرا ۲ میلیون زائر اربعین باید در عراق مقابل ۴ باجه در صف های طولانی بایستند؟

این مداح جوان در ادامه گفت و گوی خود می افزاید: بزرگی می گفت «حفظ زیارت اربعین» سخت تر از به دست آوردن آن است، لذا بهتر است این زیارت را به حضرت مهدی (عج) هدیه کنیم تا ایشان برایمان حفظ کنند. پویانفر در مورد سفر اربعین گفت: از عجایب اربعین است که هر کسی با هر شرایط سخت یا آسانی که به کربلا می آید راضی بر می گردد و میگوید بهترین سفر عمرم بود!

یک نفر از امریکا پیام داده بود که ۳۰ سال بود نوحه گوش نداده بودم تا اینکه اخیرا شعر «عشق یعنی به تو رسیدن» را که درباره اربعین است را گوش دادم. وی در ادامه افزود: چند سال قبل وقتی دیدم همه در حال غر زدن هستند ولی کاری هم نمی کنند، با جمعی از بچه های هیات تصمیم گرفتیم یک «خیریه» درست کنیم.

«خیریه همدردی» از داخل هیات شکل گرفت اما با شروع فعالیت ها، خیلی ها بواسطه این خیریه وارد هیات ما شدند. این مداح انقلابی با بیان اینکه باید نبض جامعه دست متدنین باشد گفت: این مورد جز با افزایش «فعالیت های اجتماعی» و خدمت رسانی به «مستضعفین» ممکن نیست.

پویانفر در ادامه با تفبیح فرهنگ اشرافی گری افزود: در عراق بسیار ساده از زوار پذیرایی می کنند اما در ایران خطر اشرافی گیری به هیات ها هم رسیده و این خطرناک است. در بخش دیگری از این گفت و گو وی اظهار کرد: خدا آن روز را نیاورد که بخواهم برای روضه خواندن برای امام حسین علیه السلام شرط کنم که پول می گیرم.

پویانفر بیان کرد: یک جبهه کسانی مثل شهید محمدخانی (مدافع حرم) بودند که بدون آنکه نوزادش را ببیند روز عاشورا در سوریه شهید شد و یک جبهه هم کسی است که در خاطراتش می نویسد روز تاسوعا رفتیم سد لتیان و کیف کردیم! وی در ادامه با بیان حدیث «مال حرام را همه جا می شود کتمان کرد مگر در تربیت فرزند» افزود: این حدیث امام معصوم را باید در کل شهر نصب کرد، امروز آقازاده ها مصداق این حدیث هستند.

غیر ممکن است کسی “کتاب شهید ابراهیم هادی” را بخواند و به فکر فرو نرود. وی در صحبت های پایانی خود خاطر نشان کرد: مشکلات امروزمان به خاطر این است که از دین خدا و کلام معصومین فاصله گرفته ایم. وی در پاسخ به سوال مجری در خصوص نگاهش به رهبر معظم انقلاب گفت: رهبر انقلاب کسی است که یک روزی دشمنان برای دشمنی کردن با او و دوستان برای دفاع درست نکردن از او حسرت خواهند خورد..

منبع: مجله اینترنتی پارسی گو. منابع: رجا نیوز. سبزپندار. رسانه نوا. شبناک
درج مطالب مجله اینترنتی پارسی گو با ذکر منبع (www.parsigoo.com) بلامانع است.