زندگی نامه جعفر کاشانی + تصاویر و علت درگذشت

مجله اینترنتی پارسی گو: متاسفانه صبح امروز چهارشنبه جعفر کاشانی پیشکسوت فوتبال کشورمان و رئیس هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس دار فانی را وداع گفت. زندگینامه آن مرحوم و تصاویر به یادماندنی ایشان را مطالعه و مشاهده بفرمایید.

به نوشته خبرورزشی، جعفر کاشانی، رئیس هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس به علت بیماری صبح امروز (چهارشنبه) دار فانی را وداع گفت. وی از بازیکنان سابق پرسپولیس و تیم ملی فوتبال ایران بود. صبح امروز جعفر کاشانی یکی از بازیکنان تحصیل کرده‌ سال‌های دور تیم ملی و باشگاه پرسپولیس در سن ۷۵ سالگی درگذشت. کاشانی ۱۲ سال در تیم‌های شاهین، پیکان و پرسپولیس بازی کرد.

مروری بر زندگی مرحوم جعفر کاشانی

جعفر کاشانی متولد ۱۱ اسفند سال ۱۳۲۲ در تهران بود که فوتبال خود را در باشگاه شاهین آغاز کرد. او سپس پس از انحلال باشگاه شاهین به پرسپولیس رفت و تا آخر عمر فوتبالی خود در این تیم بازی کرد. کاشانی با پیراهن تیم ملی ایران هم ۳۸ بازی ملی انجام داد و ۶ سال عضو تیم ملی بود. حضور او در شاهین به وسیله مرحوم اکرامی انجام شد. مرحوم کاشانی در خاطراتش در این باره گفته بود: همیشه تمرینات حمید شیرزادگان، همایون بهزادی و … را از نزدیک می‌دیدم و یک روز توسط مرحوم اکرامی به بازی در شاهین دعوت شدم.

کاشانی حدود هفت سال یک مدافع درجه یک برای پرسپولیس بود و حتی سابقه قرار گرفتن در دروازه قرمزها را هم دارد. در مقطعی به دلیل غیبت عزیز اصلی، کاشانی دروازه‌بان پرسپولیس شد. او پس از کسب چند عنوان با شاهین در باشگاه‌های تهران به همراه پرسپولیس قهرمانی در لیگ ایران را هم تجربه کرد. در تیم ملی هم به افتخارات مهمی رسید.

خداحافظی مرحوم کاشانی از فوتبال

روز چهارشنبه ۲۷ آذر ۱۳۵۳ هفته بیست و دوم جام دوم تخت جمشید جعفر کاشانی با بازوبند کاپیتانی پرسپولیس پای به میدان می‌گذارد تا سرخپوشان آخرین دیدار فصل را برابر تاج رقیب سنتی برگزار کنند مسئولان باشگاه با خداحافظی او ابتدا مخالفت می‌کنند این دیدار با نتیجه ۲ بر ۱ به سود سرخپوشان پایان می‌یابد تا او در آخرین گام نیز پیروز میدان باشد. در تیم ملی نیز او در پایان دیدار با استرالیا در مقدماتی جام جهانی ۷۴ از تیم ملی کناره می‌گیرد اما چند ماه پس از این جدایی مربیان تیم ملی از او درخواست می‌کنند تا برای مسابقات بازی‌های آسیایی تهران به جمع ملی‌پوشان اضافه گردد و او برای یک مدت کوتاه به اردوی تیم ملی می‌پیوندد تا با قهرمانی در بازی‌های آسیایی تهران افتخاری ارزشمند به سایر افتخارات خود بیافزاید. کاشانی در ۳۱ سالگی کفشها را آویخت و وارد عرصه دیپلماسی شد.

کاشانی فوتبالیستی تحصیل‌کرده

کاشانی از جمله فوتبالیست‌هایی بود که خارج از فوتبال هم سمت‌های مهمی داشت. او سال‌ها کارمند وزارت امور خارجه بود و به عنوان کاردار، سرکنسول و سفیر ایران در کشورهای انگلیس، سوریه،‌ آلمان و امارات فعالیت کرد.

کاشانی در سال‌های گذشته پست‌های مختلفی در ورزش از جمله رییس هیات مدیره باشگاه پرسپولیس، رییس سازمان فوتبال باشگاه پرسپولیس و مشاور ارشد ورزش شهرداری تهران را بر عهده داشته است. او تلاش زیادی کرد که باشگاه شاهین را احیا کند اما به نتیجه‌ای که می‌خواست نرسید، هرچند کارهای ارزنده‌ای انجام داد و این باشگاه قدمی را در شرق تهران صاحب ورزشگاه کرد. او قصد داشت شاهین را به یک باشگاه جامع تبدیل کند.

مهم‌ترین افتخارات مرحوم کاشانی

• دو دوره قهرمان لیگ سراسری ایران به همراه پرسپولیس در سالهای ۱۳۵۰ و ۱۳۵۲
• قهرمان بازیهای آسیایی ۱۹۷۴
• قهرمان جام ملتهای آسیا در سالهای ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲
• حضور در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ

زندگی نامه جعفر کاشانی عضو هیئت مدیره پرسپولیس از زاویه ای دیگر

مرحوم جعفر کاشانی متولد ۱۱ اسفند ۱۳۲۲ در تهران بود که سابقه بازی در تیم‌های شاهین تهران و پرسپولیس را داشت و تا پایان دوران ورزشی خود در این تیم باقی‌ماند و چهارمین کاپیتان تاریخ این تیم شد.

جعفر کاشانی؛ مردی که عاشق پرسپولیس بود

به نوشته باشگاه خبرنگاران جوان او از سال ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۵۳ عضو تیم ملی فوتبال ایران بود و ۳۸ بازی با لباس تیم ملی انجام داد. کاشانی در تیم ملی نیز بازی کرد و فوتبال خود را از محلات و در تیم محلهٔ فوتبال خیز چهارصد دستگاه تهران و تیم آموزشگاه‌های تهران شروع کرد. بر خلاف اکثر بازیکنان وقت شاهین که بر اساس سلسله مراتب باشگاه، بازیکنان ابتدا می‌بایست به عضویت تیم‌های پایه شاهین (پولاد – داریوش – دماوند …) پذیرفته می‌شدند و پس از گذراندن مراحل مختلف در صورت کسب رضایت مربیان برای حضور در تیم اول شاهین معرفی می‌شدند، جعفر کاشانی توسط عباس اکرامی بنیانگذار باشگاه شاهین و از مسابقات آموزشگاه‌ها انتخاب شد.

در سال ۱۳۴۶ با بسته شدن تیم شاهین بازیکنان این تیم از جمله جعفر کاشانی، حسین کلانی و همایون بهزادی و تعدادی دیگر از بازیکنان شاهین به پرسپولیس پیوستند. اولین حضور جعفر کاشانی در ترکیب پرسپولیس به یک دیدار دوستانه برابر تاج در روز ۱۶ فروردین ۱۳۴۷ بر می‌گردد که هواداران شاهین پس از نزدیک به ۸ ماه ستارگان خودشان را این بار با پیراهن سرخ پرسپولیس مشاهده می‌کردند.

در سال ۱۳۴۷، در بازی پرسپولیس و عقاب به دلیل قهر عزیز اصلی و غایب بودن هادی طاووسی، جعفر کاشانی درون دروازه پرسپولیس ایستاد و پرسپولیس بازی را با نتیجه پنج بر صفر پیروز شد.

یکی دیگر از خاطرات شیرین و فراموش نشدنی فو`تبال ایران و باشگاه پرسپولیس، برد ۶ بر صفر مقابل استقلال بود که جعفر کاشانی مدافع مستحکم آن دیدار برای پرسپولیس بود.

چهارشنبه ۲۷ آذر ۱۳۵۳ هفته بیست و دوم جام دوم تخت جمشید، جعفر کاشانی با بازوبند کاپیتانی پرسپولیس پای به میدان گذاشت تا سرخپوشان آخرین دیدار فصل را برابر تاج رقیب سنتی برگزار کنند. ابتدا مسئولان باشگاه با خداحافظی او ابتدا مخالفت کردند، این دیدار با نتیجه ۲ بر ۱ به سود سرخپوشان پایان یافت تا او در آخرین گام نیز پیروز میدان باشد.

در تیم ملی نیز او در پایان دیدار با استرالیا در مقدماتی جام جهانی ۷۴ از تیم ملی کناره گیری کرد، اما بفاصله چند ماه از این جدایی مربیان تیم ملی از او درخواست کردند تا برای مسابقات بازی‌های آسیایی تهران به جمع ملی‌پوشان اضافه شود و او برای یک مدت کوتاه به اردوی تیم ملی پیوست تا با قهرمانی در بازی‌های آسیایی تهران، افتخاری ارزشمند به سایر افتخارات خود بیافزاید و مربیان تیم ملی نیز از باب خط دفاع خیالشان آسوده گردد.

مرحوم جعفر کاشانی سپس عضو هیئت مدیره، رئیس هیئت مدیره پرسپولیس شد و سرانجام در ۱۰ مهر ۱۳۹۸ دار فانی را وداع گفت.

افتخارات جعفر کاشانی

• قهرمان جام حذفی تهران- شاهین ۱۳۴۲
• قهرمان باشگاه‌های تهران شاهین۱۳۴۴
• قهرمان باشگاه‌های تهران پیکان۱۳۴۸
• قهرمان جام دوستی پیکان۱۳۴۸
• قهرمان جام منطقه‌ای پرسپولیس۱۳۵۰
• قهرمان جام تخت جمشید پرسپولیس۱۳۵۲
• نایب قهرمان جام تخت جمشیدپرسپولیس۱۳۵۳
• قهرمان جام ملت‌های آسیا۱۳۴۷
• عنوان سوم ارتش‌های جهان۱۳۴۸
• قهرمان جام منطقه‌ای۱۳۴۹
• قهرمان جام کوروش کبیر۱۳۵۰
• صعود به المپیک مونیخ۱۳۵۱
• قهرمان جام ملت‌های آسیا۱۳۵۱
• حضور در جام جهانی کوچک۱۳۵۱
• حضور در المپیک مونیخ۱۳۵۱
• قهرمان بازی‌های آسیایی۱۳۵۳

جعفر کاشانی که بود؟ بیوگرافی جعفر کاشانی

جعفر کاشانی متولد ۱۱ اسفند ۱۳۲۲ در تهران، بازیکن فوتبال بود. وی بعنوان مدافع در فوتبال ایران و بخصوص پرسپولیس سالها افتخار آفرینی کرد و در برد ۶ – ۰ پرسپولیس مقابل استقلال نیز حضور داشت و کارمند وزارت امور خارجه هم بود

شروع کاشانی از چهارصد دستگاه

نام کاملش جعفر اشرف کاشانی می باشد که فوتبال را از تیم محلی خیز چهارصد دستگاه تهران شروع کرد سپس در تیم های آموزشگاهی بازی کرد

حرفه ای شد کاشانی با شاهین

بصورت حرفه ای اما از سال ۱۳۴۲ که ۲۰ ساله بود به دعوت عباس اکرامی بنیان گذار باشگاه شاهین به این تیم پیوست و در سال ۱۳۴۴ با این تیم قهرمان شد

ورود جعفر کاشانی به پرسپولیس

در سال ۱۳۴۶ با اتمام فعالیت باشگاه شاهین او به همراه حسین کلانی و همایون بهزادی به تیم پرسپولیس پیوست و اولین بازی خود را در ۱۶ فروردین ۱۳۴۷ انجام داد

جعفر کاشانی؛ از دروازه بانی تا دربی ۶ -۰

یکی از نکات جالب در مورد ایشان بازی پرسپولیس و عقاب بود که بعلت قهر عزیز اصلی و غایب بودن هادی طاووسی درون دروازه پرسپولیس ایستاد که در آن بازی پرسپولیس ۵ – ۰ برنده شد

کاشانی همچنین ۱۶ شهریور ۱۳۵۲ در بازی تاریخی بین پرسپولیس و تاج که با نتجیه ۶ – ۰ به سود پرسپولیس به پایان رسید بعنوان مدافع در بازی حضور داشت.

اولین دوعت جعفر کاشانی به تیم ملی

این مدافع سال ۱۳۴۷ اولین بار به تیم ملی دعوت شد اما همیشه نیکمت نشین بود، او تا سال ۱۳۵۲ در مدت ۵ سال تنها در ۳۸ بازی توانست به میدان برود.

خداحافظی مرحوم کاشانی از فوتبال

در نهایت جعفری ۲۷ آذر ۱۳۵۳ وقتی ۳۱ ساله بود در هفته بیست و دوم جام تخت جمشید با بازوبند کاپیتانی آخرین بازی خود را برای پرسپولیس در مقابل تیم تاج انجام داد

با اینکه باشگاه پرسپولیس ابتدا مخالف خداحافظی او بود اما در نهایت ۲۰ دی ۱۳۵۳ با برگزاری بازی خداحافظی برای وی مقابل ملوان او را بدرقه کرد

کارمند وزارت خارجه

آقای کاشانی که پس از فوتبال بعنوان کارمند سیاسی وزارت امور خارجه استخدام شده بود مدتی کاردار و سرکنسول ایران در کشورها آلمان، انگلستان، سوریه و امارات بود

جنجال با خلخالی

در سال ۱۳۶۱ در سفر صادق خلخالی حاکم شرع دادگاه های انقلاب به امارات و درخواست برگزاری مراسمی در این کشور و نامیدن خلیج اسلامی به جای خلیج فارس با برخورد شدید کاشانی مواجه و از امارات اخراج گردید. او بعدا توسط خلخالی تهدید و در نهایت از وزارت امور خارجه بیرون آمد.

ازدواج و فرزندان مرحوم کاشانی

جعفر کاشانی قبل از انقلاب اسلامی ازدواج کرده که ثمره این زندگی دو فرزند پسر بنام های شاهین و حمیدرضا و یک دختر بنام فاطمه می باشد

پست های مرحوم کاشانی

آقای جعفری سابقه مدیر عامل باشگاه شاهین رو هم داشته و مدت ها رئیس و از اعضای اصلی هیئت باشگاه بخصوص در سال های حضور برانکور بوده است

درگذشت جعفر کاشانی

متاسفانه جعفر کاشانی صبح روز چهارشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۸ در منزل خود درگذشت، او بارها در گفتگوی خود اعلام کرده بود اگر پرسپولیس که فرزند ماست ناکام شود من سکته می کنم.

زندگی نامه و کارنامه جعفر کاشانی از خودش

در فروردین ۱۳۲۳ در تهران متولد شدم. دوران نوجوانی‌ام را در محله قدیمی چهارصد دستگاه که در شرق تهران بود سپری کردم. در چهارصد دستگاه یک تیم محلی داشتیم که سرپرستی آن بر عهده حسن حبیبی بود. من به عنوان گلر تمرین می‌کردم. در زمین چهارصد دستگاه بازیکنان بزرگی تربیت شدند که تعداد زیادی از آن‌ها در تیم‌های ملی هم بازی کرده‌اند. مثلا خود آقای حسن حبیبی، فریبرز اسماعیلی، مهدی لواسانی، هادی نراقی، گودرز حبیبی، اصغر شرفی، فرامرز ظلی، امیرعاصفی و عباس حجری از این زمین به باشگاه‌های بزرگ رسیدند.

من آن دوران دبیرستان بودم. در رشته کشتی و والیبال هم تمرین می‌کردم. کلاس هشتم یا نهم دبیرستان بودم که در سالن دانشگاه، زیر نظر مرحوم احمد اسفندیاری کشتی می‌گرفتم. چون از درسم عقب می‌افتادم دیگر نرفتم. والیبالم هم خیلی خوب بود. در والیبال روزی در ورزشگاه امجدیه با آقای مسعود حاجی‌جعفر که کاپیتان تیم ملی والیبال بود تمرین می‌کردم که آقای دکتر اکرامی من را دید. گفت یا فوتبال یا والیبال. این‌طوری شد که والیبال را کنار گذاشتم.

چند ماه قبل از این‌که این اتفاق بیفتد و والیبال را کنار بگذارم، در یک روز استثنایی، در زمین شماره ۳ تیم شاهین تمرین فوتبال می‌کردم که مرحوم دکتر اکرامی من را دید. دعوتم کرد برای تیم شاهین. کلاس دهم دبیرستان بودم که به تمرینات تیم شاهین ملحق شدم. شاهین یکی از تیم‌های مطرح زمان بود. بعد از یک سال عضو شاهین شدم. اولین سفر خارجی‌مان را با شاهین در سال ۱۳۴۲ یا ۱۳۴۳ به شوروی رفتیم. من بازیکن ذخیره بودم. در شوروی، در بازی با تیم ارمنستان، نیمه دوم به جای مرحوم شیرزادگان وارد زمین شدم و در بازی بعدی که با تیم دیناموتفلیس در گرجستان داشتیم، چون آقای جاسمیان مریض شده بود، من را به جای او گذاشتند.

وقتی به ایران برگشتیم، من که بیشتر در پست هافبک بازی می‌کردم، شدم مدافع تیم شاهین. البته من اول به عنوان دروازه‌بان وارد فوتبال شدم. سه بار هم در بازی‌های رسمی باشگاهی داخل دروازه ایستادم. اولین بار در بازی‌های باشگاهی سال ۱۳۴۲ بود که گلرهای تیم شاهین، مرحوم جمشید محمدی و اصغر بابایی نیامده بودند. شاهین با راه‌آهن بازی داشت و من برای اولین بار پیراهن تیم شاهین را می‌پوشیدم. بازی را یک بر صفر بردیم که گل آن را مرحوم حمید شیرزادگان زد.

دومین دروازه‌بانی را زمانی تجربه کردم که تیم پرسپولیس تازه شکل گرفته بود. بعد از بازی‌های آسیایی ۱۳۴۷ بود. پرسپولیس با عقاب بازی داشت. مرحوم حسین فکری مربی عقاب بود و مرحوم پرویز دهداری مربی‌گری تیم ما را برعهده داشت. عزیز اصلی دروازه‌بان پرسپولیس بود و با توجه به شرایطی که به وجود آمده بود، عزیز اصلی حاضر نشد داخل دروازه بایستد.

با توجه به آن فرهنگی که بر تیم حاکم بود، آقای اصلی را کنار گذاشتند و به من گفتند داخل دروازه بایست. عقاب تیم بسیار قوی‌ای بود و هفت ملی‌پوش داشت. گفتم من بازیکن هستم و نمی‌توانم داخل دروازه بایستم. اما گفتند ایرادی ندارد. آن مسابقه را هم ما ۵ بر صفر بردیم. سومین تجربه دروازه‌بانی‌ام هم در خوزستان بود. پرسپولیس با یک تیم خوزستانی بازی داشت که گلرهایمان به دلایلی نتوانستند داخل دروازه بایستند. باز هم به من گفتند برو داخل دروازه. استادیوم مملو از تماشاگر بود. این مسابقه را هم دو بر صفر بردیم. با این حساب من در سه مسابقه دروازه‌بان بودم و حتی یک گل هم نخوردم.

در این مسابقه‌ها با توجه به خصوصیات دفاعی‌ام، در دفاع بازی می‌کردم و خوبی‌اش این بود که می‌توانستم از دستانم هم استفاده کنم. قبل از این‌که قید دروازه‌بانی را بزنم و مدافع بشوم، همیشه دروازه‌بان می‌ایستادم. اما زمانی که دکتر اکرامی بازی من را دید و برای شاهین انتخابم کرد، اتفاقی داشتم وسط زمین به عنوان هافبک بازی می‌کردم. همین شد که دروازه‌بانی را کنار گذاشتم و بعد از مدتی از هافبک به مدافع تغییر پست دادم. البته در خط حمله هم بازی کرده‌ام. می‌توانم بگویم من در طول دوران بازی‌گری‌ام در همه پست‌ها بازی کرده‌ام. حتی در سمت چپ و راست هم بازی کرده‌ام.

سال ۱۳۴۶ به تیم ملی دعوت شدم و اولین بازی رسمی‌ام را در مسابقه‌های آسیایی تهران انجام دادم. در همین سال باشگاه شاهین به علت مسائلی که بعدها کتابش را چاپ خواهم کرد، منحل شد و من و بازیکنان شاهین به صورت گروهی بعد از یک پروسه بسیار پیچیده‌ای به پرسپولیس ملحق شدیم. پرسپولیس را ساختیم که حالا به نام پیروزی مطرح است. تا سال ۱۳۵۳ در این تیم بودم.

البته این وسط، یک سال که سال ۱۳۴۸ بود، بنا به دلایلی با بچه‌ها به باشگاه پیکان رفتیم و در این تیم، بهترین تیم تاریخ فوتبال این مملکت را ساختیم. هم مقام قهرمانی باشگاه‌ها را به دست آوردیم، هم نماینده ایران در جام دوستی بودیم که با شکست دادن قهرمان شوروی سابق، قهرمان این مسابقه‌ها شدیم. مجددا سال ۱۳۴۹ به پرسپولیس برگشتیم. این رفتن و برگشتن‌ها خودش داستانی دارد که گوشه‌هایی از تاریخ ورزش این کشور است. در سال ۱۳۵۳ بود که با توجه به موقعیت شغلی‌ام با دنیای فوتبال خداحافظی کردم و به انگلستان رفتم. من کارمند سیاسی وزارت خارجه بودم که از این وزارتخانه برای ماموریت به انگلستان رفتم و دنباله ماموریتم در آلمان بود. دو سال هم در سوریه سرکنسول ایران بودم.

بعد به ایران آمدم و بعد برای ماموریت به امارات رفتم. در انگلستان، در منچستر که بودم، کم و بیش با مدیریت حرفه‌ای باشگاه منچستر یونایتد از نزدیک آشنا شدم. بعد هم که به دنبال ماموریتم به آلمان رفتم، معاون کنسولگری ایران بودم که با توجه به موقعیت شغلی‌ام، وقتی آلمانی‌ها فهمیدند من قهرمان ملی ایران بوده‌ام، جایگاه ویژه‌ای برایم قائل شدند.

توانستم یک دوره مدیریت که فدراسیون فوتبال آلمان برگزار می‌کرد را بگذرانم. برای آن‌ها خیلی سوال‌برانگیز بود که چطور یک دیپلمات، ملی‌پوش فوتبال بوده. البته طبیعی بود که آن‌ها تعجب کنند چراکه آن‌ها به فوتبال نگاه حرفه‌ای داشتند. سال ۱۳۶۵ که به ایران برگشتم، بنا به درخواست مرحوم دکتر اکرامی برای احیای باشگاه شاهین به این باشگاه رفتم. یک زمین بود که نه صاحب داشت، نه سندی؛ هیچ چیزی نداشت. با توجه به امکاناتی که شخصی به نام فرخ هاشم‌زاده فلاح که یکی از مدیران شایسته است فراهم کرد، باشگاه شاهین را ساختیم. آن هم با سال‌ها رنج و مرارت.

زمانی که فوتبال بازی می‌کردم، با تیم ارتش ایران هم به مسابقه‌های جهانی رفتم که سوم جهان شدیم. الجزایر و یونان هم اول و دوم شدند. آن موقع من و پرویز قلیچ‌خانی سرباز یا نظامی نبودیم اما چون تیم سهمیه داشت، من و قلیچ‌خانی را بردند. در طول تمام این سال‌ها، دست از تحصیل برنداشته‌ام. من لیسانس ادبیات و زبان‌های خارجی دارم اما دوره‌های زیادی در زمینه‌های متفاوت دیده‌ام. من از بچگی اهل مطالعه بودم.

از بچگی با کتاب انس و الفت خاصی داشته‌ام. الان چهار پنج هزار جلد کتاب در زمینه‌های مختلف دارم. به تاریخ گذشته کشورم علاقه‌مند بوده‌ام. تاریخ اروپا را هم خیلی خوب می‌دانم. با توجه به موقعیت شغلی‌ام به خیلی از مسائل بین‌الملل اشراف داشته‌ام، به خصوص بعد از شکل گرفتن اروپا و جنگ‌های صلیبی. به نظرم تاریخ را باید دنبال کرد تا به نتیجه رسید. بازیکنان فعلی تیم ملی هم باید حداقل تاریخ تیم ملی کشورشان را بخوانند تا بدانند جای چه کسانی پیراهن تیم ملی را می‌پوشند.

بازخوانی گفتگویی خواندنی با مرحوم جعفر کاشانی

مرحوم کاشانی: دلم برای ناصر تنگ شده

جعفر کاشانی از مردان بزرگ فوتبال کشورمان است،یکی از بهترین مدافعان فوتبال ملی که زوج او با اکبر کارگر جم در خط دفاع تیم ملی اوائل دهه ۵۰ فوق العاده عمل کرد.

گفتگوی مهدی حدادپور با مرحوم جعفر کاشانی که در سایت ناصر حجازی منتشر شده بود را مطالعه می فرمایید: با یکی از بزرگ مردان تاریخ فوتبال ایران که از بزرگتر های پرسپولیس هم هست ودر حال حاضر رئیس هیئت مدیره تیم رقیب هم هست به گفتگو نشستیم

جعفر خان، از سایت ناصر حجازی به گفتگو مینشینیم ،خسته نباشید:

کاشانی: من هم خسته نباشید میگویم و امیدوارم یاد ناصر عزیز را زنده نگه دارید.

جعفر خان بحث هادی نوروزی که گویا عنوان کرده بودید باید تکلیف بچه هایش مشخص شود تا بدهی پرداخت شود… ماجرا چیست؟

کاشانی: خیلی منطقی است،وقتی مردی فوت میشود، قیمومیت او به جد پدری ودر صورت فقدان جد مادری میرسد و گاهی با توافق کس دیگری مثل عمو، دایی یا حتی مادر کفیل قانونی و قیم میشود، وقتی این مساله مشخص شد، تحت نظارت و مدیریت معاونت حقوقی باشگاه کار انجام میشود. درست است که پسر خوب ما هادی نوروزی فوت شده اما احساسات نباید مانع دقت در امور قانونی و حقوقی شود. قانون میگوید از اموال متوفی، یک هشتم سهم همسر، یک ششم سهم اولیای متوفی و بقیه سهم فرزندان است که اگر صغیر باشند اموال آنها توسط قیم قانونی حفظ شود.

بگذریم از هادی نوروزی خدابیامرز، بحث درباره یک دیدار است که تیم استقلال یکی از تیم های شما را ۸-۰ برده است.

کاشانی: تیم ما؟ من برد هایمان را هم فراموش کرده ام اما من در تاریخ فوتبالم چنین باختی نداشته ام.

البته عرض کردم یکی از تیم های زیر گروه شما یعنی همایون در سال ۴۷ از تاج ۸-۰ باخت

کاشانی: یادم نیست اما همایون یکی از تیم های ما بود که همایون بهزادی همه چیزش را میداند و برخی از بازیکنانی که بعدا در پرسپولیس بازی کردند برای این تیم بودند.

مثل چه کسانی؟

کاشانی: فکر کنم کاظم بیاتی و کاظم رحیمی و اکبر کوکلان در این تیم بازی کرده اند و البته چند نفر دیگر که من یادم نمی آید اما برای چه دنبال این بحث هستید.

نه بحث کری خوانی نیست که برای کری خواندن نباید که به سراغ بزرگ مرد تیم پرسپولیس برویم بلکه تنها میخواستیم از شما بدانیم که این تیم آیا بوده است و آیا از بازیکنان پرسپولیس کسانی در ان توپ میزدند یا نه و البته پرسیدید که انگ دروغ به ما نخورد چون ما گزارش این بازی را از نشریات سال ۱۳۴۷ انعکاس دادیم اما می گفتند این تیم هیچ ارتباطی با شاهین وپرسپولیس ندارد.

کاشانی: بله درست است این تیم متعلق به همایون بود اما این نتایج ان دوران اصلا مهم نبود چه بسا در آن دوران ما از این برد و باخت ها زیاد داشتیم. ما سالها نمیتوانستیم تاج را ببریم اما بعد ها ۴ گل و ۶ گل زدیم، خودمان با هم رفیق بودیم اما نسل بعد از ما با این نتایج برای هم کری خواندند که البته ماهیت فوتبال هم همین است.

فرمایش و رهنمودی اگر دارید بفرمایین استاد:

کاشانی: خواهش میکنم به گونه ای انعکاس نیابد که مثلا کاشانی ۸ گل خوردن را تایید کرد و این حرفها، واقعیت را گفتم. تنها چیزی که من برای شما روشن کردم همین ماهیت تیمی به اسم همایون بود. تیم همایون جزو بستگان و فک وفامیل ما بود.

ناصر حجازی همیشه از شما تعریف و تمجید میکرد، خوشحال شدیم با شما حرف زدیم.

کاشانی: من هم همینطور، دلم برای ناصر تنگ شده است، درست است که او اسطوره استقلال است اما چون چند سالی با ما برای شاهین بازی کرد همیشه در مراسم و جشن های تیم تاج با بزرگواری حاضر میشد، دلم برای ناصر تنگ شده است.

تهیه و تنظیم: مجله اینترنتی پارسی گو
درج مطالب مجله اینترنتی پارسی گو با ذکر منبع (www.parsigoo.com) بلامانع است.