بازی و سرگرمی و نقش آن در رشد کودکان

بازی و سرگرمی در رشد کودکان نقش پر رنگی دارد. در این مقاله کوشش شده است به این موضوع و ابعاد آن پرداخته شود.

۱- بازی و سرگرمی نیاز کودکان

بازی نیاز کودک است. بازی کردن کودکان در صورتی که در جهت جستجو و کاوش و خلاقیت باشد. موجب رشد اجتماعی، فرهنگی و عاطفی آن ها می شود. و باعث می شود که کودک در آینده فردی فعال و خلاق شود.

اگر برای کودک محل مناسب برای بازی و اسباب بازی که بتواند کاوش، تحرک و خلاقیت و تصورات و تخیلات او را تحریک کند فراهم شود شرایط بسیار مناسبی برای رشد و پرورش مغز او فراهم می شود. هیچ پدر و مادری نباید به اسباب بازی فروشی های گران قیمت بروند و بی جهت هزینه کنند و تصور نمایند که خدمت مهمی به فرزند خود کرده اند. محققین نشان داده اند که اسباب بازی های ساده که بتواند حس خلاقیت و کاوش و تحرک فکری را در کودک به وجود آورد موجب می شود که استرس کودک کم شود و او را قادر می سازد که در آینده بتواند با استرس های زندگی به خوبی برخورد نماید.

۲- محیط مناسب برای بازی و سرگرمی

در تحقیقاتی که بر روی موش ها انجام گرفته مشاهده شده که فراهم نمودن محیط مناسب به طوری که موش ها بتوانند از لوله ها بالا روند و چرخ هایی را به گردش درآورند و با یکدیگر بازی کنند و غذای مورد نیاز خود را به دست آورند سبب می شود که پس از دو ماه در هر طرف هیپوتالاموس مغز موش ها یعنی جایی که مرکز یادگیری و سپردن خاطره هاست، ۵۰ هزار سلول بیشتر رشد کند.

کودکانی که در تمام دوران کودکی در یک گوشه نشسته باشند، مغز آن ها رشد نخواهد کرد و توان آن را نخواهند داشت که کار مثبتی انجام دهند، این افراد نمی توانند درهای بسته ی زندگی خود را باز کنند و از درهای باز زندگی عبور کنند!

بیشتر بزرگسالان اظهار می دارند که در دوران کودکی با پدر و مادر خود بازی نکرده اند و مادر نیز بیشتر به کارهای پخت و پز و تمیز کردن منزل می پرداخته تا بازی کردن با کودکان. اگر شما می خواهید با کودک خود رابطه برقرار کنید لازم است با او بازی کنید و از همه مهمتر این که اجازه دهید که اغلب او در بازی پیشرو و برنده باشد.

۳- واکنش مغز به بازی و سرگرمی

بازی با کودک به طوری که او در بازی برنده و موفق گردد سبب می شود که اوپیوئید در مغز او ترشح گردد و مانع ترشح مواد استرس زا و در نتیجه موجب شادی و اعتماد به نفس کودک می گردد.

نکته ی قابل توجه این است که اگر پدر و مادر در حین بازی با کودک دائما او را راهنمایی کنند موجب یاس و حتی ترس در کودک می گردد. اگر در بازی به کودک بگویید: «این کار را بکن، آن کار را نکن» رابطه ی احساسی بین پدر و مادر با کودک برقرار نمی گردد و کودک احساس می کند که نظر او بی ارزش است. در این صورت ممکن است کودک بازی را رها کند و دیگر به بازی با شما علاقه ای نشان ندهد.

گردآوری و تنظیم: پارسی گو
منبع: http://www.fungames1.blogfa.com