فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ شد و در دیدار نهایی مسابقات جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه که دو تیم کرواسی و فرانسه در ورزشگاه لوژنیکی مسکو به مصاف هم رفتند، این دیدار با نتیجه ۴ بر ۲ به نفع فرانسه به پایان رسید. این تیم کاپ قهرمانی مسابقات را با خود به خانه می برد. مسابقات جام جهانی فوتبال از روز ۱۴ ژوئن تا ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۸ در ۱۲ استادیوم در ۱۱ شهر روسیه از جمله مسکو، کالینین گراد، سن پترزبورگ، ولگاگراد، کازان، نیژنی نووگورود، سامارا، سارانسک، روستوف نا دونو، سوچی و یکاترینبورگ به پایان رسید.
قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ فرانسه
فرانسه چگونه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ شد؟
ستاره دوم چگونه روی سینه فرانسه نشست و فرانسه چگونه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ شد؟ آنها صبر کردند، منتظر ماندند تا آتش بازی ها در آسمان شلیک شوند، باران آنها را خیس کند و زرورق‌های جشن قهرمانی روی موهایشان بنشیند. فقط آن موقع بود که فرانسوی ها مطمئن شدند که آنها جام جهانی پر از هرج و مرج و بیخیالی را با روحیه جنگندگی خود به دست آوردند. در نهایت، فرانسوی ها همگی کنترلشان را از دست دادند.
البته که با سوت پایان آنها جشن گرفتند، پیروزی ۴-۲ مقابل کرواسی: هوگو لوریس رهبر تیمش در یک جشن ایسلندی بود. بازیکنان دور دشان جمع شدند و مربی را به هوا می‌انداختند. بیش از نیمی از بازیکنان به سوی سکوها رفتند تا پرچم فرانسه را به زمین بیاورند. عادل رامی و اولیویه ژیرو دور زمین می‌دویدند و با هواداران به شادی می‌پرداختند ولی وقتی به هواداران کرواسی نزدیک می‌شدند، سعی می‌کردند این رفتار را کنترل کنند. در بالای ورزشگاه و در قسمت VIP، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز خوشحالی شبیه به بازیکنان داشت.
ولی فقط وقتی که جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا جام را به بازیکنان داد، جامی که آنها ۲۰ سال بود منتظرش بودند، احساسات جاری شد و بازیکنان خوشحالی خود را تخلیه کردند. بازیکنان از سکوی قهرمانی فاصله گرفتند و با جام، زیر بارش شدید باران می‌دویدند و به سمت هوداران لیز می‌خوردند. آنها رقصیدند و حلقه هایی برای جشن زیر باران تشکیل دادند. آدرنالین خون آنها به حدی بالا بود که رفتارشان شبیه به بچه‌ها شده بود.
حالا که آنها به چنین نقطه ای رسیدند، به کجا باید بروند؟ کسب قهرمانی جهان مقصد آنها بود، رسیدن به قله فوتبال ملی. فرانسه برای دومین بار قهرمان جام جهانی شده و برای اولین بار، این تیم نام خود را در تاریخ به ثبت رسانده است. دشان سومین شخصی است که جام جهانی را به عنوان بازیکن و مربی برده است. کیلیان امباپه پس از پله، دومین بازیکن نوجوان است که در فینال گلزنی کرده است. آنها نامشان را در بین بزرگان تاریخ به ثبت رسانده اند.
عملکرد آنها در فینال به طبیعت جام خیلی نزدیک بود. اینکه تمام حال و هوای مختلف جام را در ۹۰ دقیقه نفسگیر جای بدهید. بیشتر شبیه به یک فیلم درام بود تا یک مسابقه با کیفیت فوتبال. ورزشگاه لوژنیکی نیز به یک پیش زمینه زیبا برای این اتفاقات حماسی تبدیل شده بود.
آسمان رعد و برق زد و بارش شدیدی شروع شد. یک معترض از بین هواداران به داخل زمین آمد. کرواسی تا لحظه آخر جنگید. دو گل از روی ضربات شروع مجدد به ثمر رسید و یک برخورد جالب که در نهایت با کمک VAR، هند اعلام شد.
ولی در نهایت، فرانسه شایسته این پیروزی بود. شاید البته نه به خاطر اتفاقاتی که داخل زمین در دیدار دیشب رخ داد: هم دژان لوورن و هم لوکا مودریچ شاهد بودند که کرواسی می‌توانست خود را به عنوان تیم بهتری معرفی کند. نه، علت شایستگی فرانسه عملکردشان در زمین نبود بلکه به خاطر کارهایی بود که در یک ماه اخیر انجام دادند، یا دقیق تر، کارهایی که انجام ندادند.
تیم دشان در روسیه عالی بود البته این عالی بودن از بیش از یک منظر بود. آنها انگار هیچ تعلقی به این جام و اتفاقاتی که در آن رخ می‌داد نداشتند و نماینده رقابت دیگری بودند، رقابتی که در جای دیگری برگزار می‌شود و کمی بیشتر حوصله سر بر است.
انگار همه در این جام جهانی سعی داشتند رقابت‌ها را بیش از همیشه اعصاب خورد کن کنند. آلمان مقابل مکزیک و سپس کره جنوبی شکست خورد. آرژانتین و پرتغال و لیونل مسی و رونالدو، کمی بیشتر در جام ماندند ولی آنها هم خیلی زود کنار رفتند. اسپانیا و برزیل هم مقابل روسیه و بلژیک لیز خوردند. در این جام، ابتدا انتظارات و پیش بینی هایی انجام شد و پس از آن، یک هرج و مرج عجیب و غریب رخ داد. هرج و مرجی با شکوه که با بی ثباتی و تغییرات ناگهانی، مردم را جذب رقابت ها کرده بود.
با این حال فرانسه در این حال و هوا پیش رفت و بیش از دوستانش موفق به کسب پیروزی شد و قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ لقب گرفت. آنها در مرحله گروهی مقابل استرالیا و پرو به سختی پیروز شدند و مقابل دانمارک نیز با تساوی بدون گل متوقف شدند. البته دشان بیش از تمام رقبا، استعداد در اختیار داشت: انرژی انگولو کانته، ظرافت پل پوگبا، بی رحمی گریزمان و درخشش سوسو کننده امباپه.
البته، به جز دقایقی در دیدار مقابل آرژانتین، حس کردن اینکه این تیم چقدر خوب کار کرده و اجزایش چه توانایی هایی دارند، بسیار دشوار بود. فرانسه به ندرت توانست از زیر سایه تیمی که پتانسیلش را داشت بگریزد. دیدار مقابل اروگوئه در یک چهارم نهایی با خوش شانسی و ضربات شروع مجدد تعیین تکلیف شد. در دیدار مقابل بلژیک نیز تقریبا همین داستان بود.
اما در مهم ترین قسمت جام، دشان به نظر توپ جنگی خود را با تمام قدرت شلیک کرد. کرواسی که طبق گفته کارشناس ها، شانس کمتری برای کسب پیروزی داشت، توپ را در اختیار داشت و موقعیت های خوبی هم داشت. فرانسه در نیمه اول دو بار برتری را در دست گرفت ولی اصلا مشخص نبود چطور: آنها حتی یک موقعیت درست هم ایجاد نکردند.
به جایش از یک گل به خودی که با خوش شانسی روی ضربه کاشته گریزمان و برخورد توپ با مانژو به ثمر رسید در ابتدا پیش افتادند. سپس ایوان پریشیچ کار را به تساوی کشاند ولی در ادامه، پیتانا، داور مسابقه، خطای هند هافبک کرواسی را اعلام کرد، خطای هندی که خیلی ها به آن معترض بودند و معقتد بودند که پریشیچ فرصت کافی برای واکنش دادن به آن نداشت. با این حال، پس از بررسی با ویدیو چک، پنالتی اعلام شد و گریزمان بار دیگر تیمش را پیش انداخت.
فرانسه در تمام طول رقابت ها به همین شکل به موفقیت رسید، صعودی بی رحمانه و برخورد با تمام چالش‌هایی که مقابل آنها قرار داده شده بود. البته که سخت ترین گره برای آنها متعلق به کرواسی بود ولی آنها بار دیگر در این امر موفق بودند.
در نیمه دوم، اوضاع برای فرانسه بهتر هم شد. در عرض ۶ دقیقه، پوگبا و امباپه موفق به گلزنی شدند. در ۶ دقیقه، فرانسه ریتم کرواسی را به هم ریخت و بازی را تمام کرد و جام را به دست آورد. این ۶ دقیقه فراتر از برتری فرانسه در ۶ هفته اخیر بود. تیمی بسیار قدرتمند که نیازی به این نداشت که در تمام طول بازی خوب ظاهر شود، بسیار با استعداد که کاری که تیم‌های دیگر چندین دقیقه برای انجامش نیاز داشتند، فرانسه در عرض یک چشم به هم زدن و یک ثانیه انجامش می‌داد.
هیچ بازیکنی در این جام بیش از مودریچ تلاش نکرد و او به درستی شایسته دریافت عنوان توپ طلا رقابت ها بود. او و هم تیمی‌هایش در تمام دیدارهای حذفی، ۱۲۰ دقیقه بازی کردند. در حقیقت وقتی آنها به فینال رسیدند، در مجموع ۹۰ دقیقه بیش از فرانسه بازی کرده بودند.
وقتی مانژوکیچ روی اشتباه لوریس یکی از گل‌ها را جبران کرد، کروات ها می‌دانستند که این گل صرفا یک تسکین خواهد بود. وقتی سوت پایان بازی زده شد، آنها روی زمین افتادند و گریه می‌کردند، برای تمام تلاشی که انجام دادند و به آنچه می‌خواستند نرسیدند.
فرانسه با سری بالا و نگاهی واضح و تیزبین، به رویاهایش رسید. فرانسه می‌توانست در این جام گل های بیشتری به ثمر برساند. شاید می‌توانست با سبکی دیگر بازی کند. می‌توانست جذاب تر باشد. خیلی چیزها می‌توانست رخ دهد که فرانسه دوست داشتنی تر باشد: شاید تا ۴ سال دیگر متوجه شویم، وقتی که این تیم جوان با تجربه تر شده باشد.
ولی هیچ کدام از این ها برای جایگاه تیم در تاریخ، برای خوشحالی بازیکنان در زمین، برای جشن آنها در کنفرانس خبری دشان مهم نبود. همینطور برای میلیون ها فرانسوی که به خیابان‌های پاریس، مارسی و لیون ریخته بودند. فرانسه قهرمان جهان است زیرا بیش از تیم‌های دیگر درخشیده است. وقتی نوبت به بردن بازی ها بود، آنها موفق بودند زیرا هیچگاه کنترل را از دست ندادند.
با این حال آنها در پایان بازی و جشن، احساسات خود را تخلیه کردند. تنها وقتی بر بام جهان ایستاندند، تنها وقتی جام را بالای سر بردند، خنده را می‌شد در صورت آنها دید.
قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ نشریات فرانسوی
همکاری ۱۲+۱ برای قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸
تیم فوتبال فرانسه با حضور ١٥ بازیکن با اصالت یا متولد قاره افریقا توانستند قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ در روسیه شوند. تیم فوتبال فرانسه با پیروزی ٤-٢ برابر کرواسی موفق به قهرمانی در جام جهانی ٢٠١٨ شد تا پس از ٢٠ سال بتواند این عنوان را این بار در روسیه کسب کند.
نکته ای که البته در تیم فرانسه وجود دارد، حضور بازیکنان دو ملیتی فراوان است بازیکنانی که باعث شده کشورهای آفریقایی خود را در قهرمانی جام جهانی سهیم بدانند. بازیکنان دو یا سه ملیتی آفریقایی فرانسوی را مرور می کنیم:
مانداندا: زئیر
کیمپمبه: کنگو
اومتیتی: کامرون
عادل رامی: مراکش
لمار: نیجریه
پوگبا: گینه
فکیر: الجزایر
تولیسو: توگو
مندی: سنگال
انزونزی: کنگو
کانته: مالی
دمبله: سنگال-موریتانی
امباپه: الجزایر-کامرون
ماتئودی: کنگو-آنگولا
سیدیبه: مالی
قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ لایق نبود؟
بی انصافی یکی از شاخص های هواداری در فوتبال است! مثل عشق که از کارهای «بی چرای» عالم است. مگر جز این است که هواداری خودش یک عشق به شمار می رود؟
فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه شد. آنها دیدار فینال را با پیروزی ۴-۲ مقابل کرواسی به پایان رساندند. در دیداری که کمتر کسی به عدم شایستگی خروس ها برای قهرمانی تردید کرد. گرچه این بازی تحت تاثیر رفتار دو رئیس جمهور مکرون و کیتارویچ قرار گرفت که به قول یک روزنامه نگار «نه بیاناتی فرمودند و نه کسی قدوم پر خیر و برکت آنها را تیتر و پلاکارد کرد» بلکه ساده و صمیمی داد زدند، شادی کردند و بازیکنان شان را در آغوش گرفتند.
در این میان رییس جمهور کرواسی خانم “کولیندا کیتاروویچ” بیش از دیگران مورد توجه قرار گرفت. پخش تصاویر او از تلویزیون ایران وقتی بازیکنان کشورش را در آغوش می فشرد غافلگیرکننده بود اما به شخصه چندان امیدوار نیستم که یک تغییر رویه اساسی در سانسور و تقطیع تلویزیون باشد.
با این همه بیش از آنکه رفتار این زن، یادآور گزاره های جنسی باشد، این نکته را خاطرنشان کرد که که علیرغم همه ادعاها، مقامات در کشورهای دیگر رابطه نزدیک تری با شهروندان دارند و خدم و حشم و کورباش، دورباش گوی چندانی پیرامون شان نیست!
اما آیا فرانسه در جام جهانی متوسط ها قهرمان شد؟ این نقد را در چند جا دیده ام اما چه متر و مقیاسی برای اندازه گیری کیفی رقابت های یک تورنمنت و مقایسه آن با مسابقات مشابه وجود دارد؟ صرف اینکه آلمان و آرژانتین و برزیل و پرتغال و هلند و ایتالیا فاتح جام نشدند یا به مراحل نهایی نرفتند کفایت می کند که یک جام را «متوسط» قلمداد کنیم؟
این تقصیر فرانسه است که دیگران پیروز نشدند؟ اگر آلمان و برزیل به فینال می رفتند نشانگر کیفیت جام بود؟ صرفاً «ابرد و باد و مه و خورشید» و احیاناً VAR باعث صعود کرواسی و بلژیک و انگلستان به مرحله نهایی شدند؟
فرانسه قهرمان جام متوسط ها شد؟
بسیاری از این قضاوت ها بیش از آنکه فنی باشد حسی است. هیچ دو مسابقه فوتبالی را نمی شود با هم مقایسه کرد. اگر هم مقایسه کنند کار آنالیزورهایی است که میزان دوندگی بازیکنان، پاس های رد و بدل شده، میزان فضای پوشش داده شده توسط مدافعان، خلق موقعیت ها، تاثیر سن بر میزان دوندگی، تاثیر استفاده از ضربه های کاشته و … را می سنجند و دست به مقایسه می زنند نه صرفاً گفته یک بیننده که حتی ممکن است یادش رفته باشد در جام جهانی ۲۰۱۰ یا ۱۹۹۴ چه تیم های به یک هشتم راه یافتند چه رسد به قیاس دو دوره جام جهانی با هم.
برای قضاوت مسابقاتی از این دست آنچه بیشتر تاثیرگذار است حس نوستالژیک ماست. اینکه همیشه انگار گذشته شیرین تر و باشکوه تر بوده، تیم ها قوی تر و بازی ها جذاب تر بوده اند، اینکه بخشی از عمرمان را در در آن روزگار جا گذاشته ایم و حالا هی سر بر می گردانیم وگرنه همه قهرمان های جام های گذشته با اقتدار کامل تر از فرانسه فاتح جام نشده اند.
۱۹۹۶: آرژانتین از کره جنوبی هم در مقدماتی گل خورد، با ایتالیا مساوی کرد، به سختی توانست اروگوئه را با یک گل شکست دهد، مارادونا با دست مقابل انگلیس گل زد و در دیدار فینال از آلمان عقب افتاد و با چنگ و دندان پیروز شد و اگر مارادونا آن سوپرمن نبود هرگز قهرمان نمی شدند.
۱۹۹۰: آلمان چشم نواز این سال هم در گروه خودش با کلمبیا مساوی کرد، به زحمت ۲-۱ هلند را شکست داد، با سخت کوشی توانست یک گل به چکسلواکی بزند و مقابل انگلستان به لطف ضربات پنالتی فینال رفت و آنجا هم تنها با یک ضربه پنالتی توانست از پس آرژانتین خسته بر بیاید.
۱۹۹۴: برزیل با همه ستاره هایش در گروه خودش با سوئد مساوی کرد، تنها با یک گل آمریکا را شکست داد، مقابل هلند ۳-۲ و با زجر کشیدن پیروز شد، بعد از آن هم با جان کندن با یک گل سوئد را شکست داد و به فینال رفت. در فینال هم باجو و باره سی پنالتی هدر دادند تا آنها قهرمان شوند.
۱۹۹۸: فرانسه با یک گل در وقت اضافه موفق به پیروزی مقابل پاراگوئه شد. آنها تا مرز شکست و حذف پیش رفتند. با ضربات پنالتی ایتالیا را از پیش رو برداشتند و مقابل کرواسی حتی بازنده بودند تا معجزه لیلن تورام به وقوع پیوست و ۲-۱ پیروز شدند و تا آخرین ثانیه می توانستند شکست خورده باشند و هرگز به فینال نرسند!
۲۰۰۲: برزیل با رندی ریاکارانه ریوالدو و خوش شانسی ترکیه را در گروه شکست داد، با گل اتفاقی رونالدینهو از سد انگلیس گذشت، در دیدار یک چهارم هم خون دل خورد تا از سد ترکیه گذشت و بازی های آن دوره اش آنقدر پر نوسان بود که حتی بعد از قهرمانی از اسکولاری به خاطر این نمایش انتقاد کردند.
۲۰۰۶: ایتالیا در گروهش با آمریکا مساوی کرد، مقابل استرالیا با یک گل، مقابل آلمان با دو گل پیروز شد که در هر دو دیدار نمایشش باشکوه و یک سویه نبود. فینال را هم بعد از اخراج زیدان در پنالتی ها برد.
۲۰۱۰: اسپانیا دیدار اولش را به سوئیس باخت! فقط دو گل به هندوراس زد، زمین و زمان را به هم دوخت تا ۲-۱ شیلی را شکست دهد، با چهار پیروزی یک گله مقابل پرتغال، پاراگوئه، آلمان و هلند قهرمان شد نه با پیروزی های خردکننده!
۲۰۱۴: آلمان در گروهش با غنا مساوی کرد، فقط با یک گل مقابل آمریکا پیروز شد، مقابل الجزایر ۲-۱ پیروز شدند اما نمایش الجزایر فوق العاده بود، با یک گل به زحمت از فرانسه رد شدند و در فینال گونزالو هیگواین تفاوت را رقم زد که چند موقعیت مسلم را هدر داد تا ماریو گوتزه دروازه آرژانتین را فتح کند و …
این تصور که قهرمان های گذشته با قاطعیت مطلق، با پیروزهای در هم کوبنده و بازی های یکطرفه قهرمان شده اند افسانه است. در تورنمنت جام جهانی حتی تیم های حذف شده در دور مقدماتی هم می توانند قهرمان شوند. تفاوت ها خیلی شگرف نیست. یک گل به خودی، یک سوت اشتباه داور، یک دریبل موفق، یک خوش شانسی محض … گاهی جای قهرمان را با حذف شده عوض می کند!
فرانسه با مجموعه ای از جوان های خوش تکنیک، گریزمان طراح، امباپه ویرانگر، ام تیتی صخره مانند و … قهرمان شد گرچه کرواسی در فینال خسته و از نفس افتاده بود اما اطلاق عنوان «جام متوسط ها» منصفانه نیست.
قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ نشریات فرانسوی ۲
نگاهی به آخرین بازی قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸
در ایستگاه پایانی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، در ورزشگاه لوژنیکی شهر مسکو، تیم‌های ملی فرانسه و کرواسی با قضاوت نستور پیتانای آرژانتینی در بازی فینال به مصاف هم رفتند که این بازی با پیروزی ۴ بر ۲ فرانسوی‌ها خاتمه یافت تا پرونده جام بیست‌و‌یکم با قهرمانی خروسها و ثبت دومین قهرمانی آنها در تاریخ جام جهانی بعد از قهرمانی‌شان در سال ۱۹۹۸ بسته شود. به این ترتیب فرانسه قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ لقب گرفت.
در این بازی ماریو مانژوکیچ مهاجم کروات‌ها که در دقیقه ۱۸ که به اشتباه دروازه خودی را باز کرد، آنتوان گریزمان در دقیقه ۳۸ از روی نقطه پنالتی، پل پوگبا در دقیقه ۵۹ و کیلیان امباپه در دقیقه ۶۵ گل‌های فرانسه را زدند و گل‌های کرواسی را هم ایوان پریشیچ در دقیقه ۲۸ و ماریو مانژوکیچ در دقیقه ۶۹ به ثمر رساندند.
نیمه اول بازی فینال بین فرانسه و کرواسی
در نیمه اول با وجود آنکه کروات‌ها بازی را هجومی‌تر آغاز کردند و بر بازی مسلط بودند، این فرانسه بود که اولین موقعیت جدی گلزنی را از یک ضربه ایستگاهی به دست آورد. گریزمان با ارسال توپ روی دروازه کرواسی سبب شد که ماریو مانژوکیچ در دقیقه ۱۸ با گل به خودی فرانسوی را در نتیجه پیش بیندازد. این اولین گل به خودی فینال تمامی ادوار جام جهانی بود.
تنها ۷ دقیقه بعد اما کرواسی با افزایش فشار روی دروازه فرانسوی‌ها در دقیقه ۲۵ توسط ایوان پریشیچ نتیجه را به تساوی کشاند. هافبک اینتر با یک شوت محکم با پای چپ، هوگو یوریس را غافلگیر و دروازه او را باز کرد.
بازی با همین نتیجه دنبال می‌شد که داور آرژانتینی بازی با استفاده از کمک‌داور ویدئویی (VAR) بازی یک ضربه پنالتی به سود خروسها اعلام کرد تا گریزمان در دقیقه ۳۹ دروازه سوباشیچ را باز کند. او با استفاده از VAR تشخیص داد که توپ در محوطه جریمه به دست پریشیچ خورده است. این اولین استفاده داور آرژانتینی بازی از کمک‌داور ویدئویی در این جام بود.
نیمه دوم بازی فینال بین فرانسه و کرواسی
در نیمه دوم در حالی که کرواسی مانند نیمه اول هجومی‌تر ظاهر شد و از نظر تملک توپ و تعداد پاس‌ها و موقعیت‌‌ها وضعیت بهتری داشت، باز هم این فرانسه بود که در یک ضد حمله از جناح راست به گل رسید. در دقیقه ۵۹ بود که توپ برای امباپه در سمت راست میدان ارسال شد او با پیشروی به سمت محوطه جریمه آن را به آنتوان گریزمان رساند. مهاجم اتلتیکومادرید هم توپ را برای پل پوگبا کاشت و او در دو مرحله و در حالی که سوباشیچ، دروازه‌بان کروات‌ها دید کافی نداشت، توپ را با شوتی با پای چپ به تور دروازه او چسباند.
کروات‌ها هنوز از شوک دریافت گل سوم خارج نشده بودند که بار دیگر دروازه‌‌شان باز شد. بار دیگر فرانسوی از میانه میدان به گل رسیدند و بار دیگر با یک شوت از راه دور. این بار نوبت کیلیان امباپه بود که مزد بازی خوب خود را با شوتی از خارج محوطه جریمه گرفت و در دقیقه ۶۵ گل چهارم خروسها را زد تا خیال آنها تا حدودی از بابت کسب پیروزی آسوده شود، هر چند که اشتباه چند دقیقه بعد هم‌تیمی‌اش، هوگو یوریس درون دروازه دوباره اختلاف دو تیم را به دو گل کاهش داد.
دروازه‌بان تاتنهام که یک پاس رو به عقب دریافت کرده بود جلوی دهانه دروازه‌اش قصد داشت ماریو مانژوکیچ را دریبل بزند که مهاجم یوونتوس توپ را از جلوی پای او زد و وارد دروازه کرد. فرانسوی‌ها در دقایق باقی مانده با مدیریت درست بازی توانستند از برتری خود محافظت کنند و به این ترتیب فاتح فینال پرگل جام بیست‌و‌یکم شوند.
از جمله اتفاقات مهم و جالب بازی ورود دو تن از تماشاگران به زمین بازی در دقیقه ۵۳ بود که برای لحظاتی منجر به توقف بازی شد.همچنین در این بازی انگولو کانته در دقیقه ۲۷ و لوکاس هرناندس در دقیقه ۴۱ هر دو از فرانسه و ورسالیکو از کرواسی در دقیقه دوم وقت‌های تلف شده نیمه دوم داور بازی کارت زرد گرفتند.
فرانسه توانست قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ شود. با تلاش و پشتکار و با ثباتی که یک تیم قهرمان باید داشته باشد. اگرچه بسیاری از فوتبالدوستان دوست داشتند تیم محبوبشان به قهرمانی برسد. حتی در بازی فینال هم کرواسی کم طرفدار نداشت. اما این فرانسه بود که قهرمان جام جهانی ۲۰۱۸ لقب گرفت و توانست دومین قهرمانی جام جهانی را برای کشورش بعد از قهرمانی در جام جهانی ۱۹۹۸ به ارمغان آورد!
گردآوری و تنظیم: پارسی گو
منابع: ۱. ورزش سه ۲. تسنیم ۳. عصر ایران